Reaktor X-10 służył przede wszystkim jako stanowisko badawcze do konstrukcji reaktorów większej mocy, a tym samym produkujących pluton w ilościach już kilogramowych, które miały być wybudowane w Hanford. Ponieważ jednak Wigner zmienił rodzaj chłodzenia dla przyszłych dużych reaktorów z gazowego (przy użyciu helu) na wodne, więc reaktor X-10 z Oak Ridge nie stanowił dla nich instalacji w pełni pilotowej. W reaktorze X-10 wyprodukowano także 200 g cennego plutonu, który w całości został wykorzystany do budowy bomby plutonowej, użytej w teście Trinity. Napromieniowywano w nim również bizmut w celu otrzymania z niego promieniotwórczego polonu Po-210, który był niezbędny do wykonania inicjatora dla bomby atomowej. Warto podkreślić, iż reaktor X-10 pracował przez 20 lat (do 4 listopada 1963 r.); służył głównie do produkcji izotopów promieniotwórczych stosowanych w badaniach oraz w medycynie.
W latach 1943-1945 w miejscowości Hanford nad rzeką Columbia, niedaleko tamy Grand Coulee (stan Waszyngton) powstał specjalny ośrodek oznaczony jako Site W (Hanford Engineer Works), gdzie wybudowano kilka reaktorów do produkcji plutonu oraz zakłady chemicznej ekstrakcji plutonu z napromieniowanego paliwa uranowego.