Zyski komercyjnych przedsiębiorstw sfery nieprodukcyjnej pochodzą więc z dochodów pierwotnych. Transferem wartości dodanej na rzecz tych przedsiębiorstw jest opłata za ich usługi świadczone przedsiębiorstwom produkcyjnym i ludności. Na przykład banki, udzielając pożyczek przedsiębiorstwom i ludności, pobierają odsetki od sum tych pożyczek. Sumy odsetek muszą pokryć koszty działalności banków i kwoty oprocentowania wkładów pieniężnych lokowanych w bankach oraz zapewnić otrzymanie przeciętnego zysku od własnego kapitału. Podobnie rzecz się ma z przedsiębiorstwami ubezpieczeniowymi. Trzeba dodać, że część instytucji i zakładów sfery niematerialnej nie. jest nastawiona na otrzymywanie zysku. Dotyczy to głównie gospodarki socjalistycznej, jednakże i w kapitalizmie istnieją tego rodzaju zakłady (tzw. non profit organizations). Niektóre z nich nie mogą nawet pokryć swoich kosztów (np. opery); z reguły korzystają one z dotacji państwowych. Sfera nieprodukcyjna jest w kapitalizmie także sceną konfliktów klasowych na tle poziomu płac i warunków pracy. Strajki urzędników państwowych, banków, towarzystw ubezpieczeniowych, pracowników hoteli ? nie należą do rzadkości. Podobnie jak w sferze produkcyjnej, tak i w sferze nieprodukcyjnej toczy się walka o podział dochodu na place i zyski.